Dzięki naszemu słownikowi możecie Państwo dowiedzieć się więcej na temat sztuki jubilerskej oraz metali i kamieni szlachetnych.
Ażur - rodzaj zdobienia polegający na wycięciu w materiale jubilerskim otworów o ozdobnym kształcie. Jest to technika bardzo pracochłonna, jednak efekt końcowy jest bardzo ekskluzywny.
Białe złoto - stop złota z niklem, cynkiem (25%), czasem srebrem i palladem imitujące barwą platynę.
Bigiel - to odpowiedniej długości i grubości odcinek drutu wykonany z takiego samego materiału co kolczyki. Jest on odpowiednio ukształtowany w procesie tworzenia biżuterii, tak, aby można było powiesić kolczyk na uchu. Bigle mogą być z zabezpieczeniam lub otwarte, ale każdy rodzaj spełania tę samą funkcję, czyli daje możliwość noszenia kolczyka tuż pod płatkiem ucha, gdyż sam jest przewleczony przez ucho.
Biżuteria - słowo pochodząse z języka francuskiego (od bijou – klejnot). Jest to drobny przedmiot złotniczy i jubilerski służący do ozdoby ciała i stroju, zazwyczaj z metali i kamieni szlachetnych i ozdobnych.
Brylant - w terminologii jubilerskiej mianem brylantu określa się diament formy okrągłej o pełnym szlifie brylantowym, czyli posiadający nie mniej niż 57 faset, będący stożkowym wycinkiem kuli, pozbawionym wierzchu kopułki/sklepienia. Brylanty są znane szerokiej publiczności dzieki takim wyrobom jubilerskim, jak pierścionek zaręczynowy.
Diament - z języka geckiego adamas - "niepokonany", "niezniszczalny". Minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Diament jest najtwardszą znaną substancją z występujących w przyrodzie. Nieoszlifowane diamenty pozbawione są połysku, a ich głębia i blask są wynikiem odbicia światła wnikającego do wnętrza bryły minerału. Ową głębię kamienia wydobywa dopiero odpowiedni kształt nadany przez szlif. A zatem, niepowtarzalny urok brylantu jest zasługą nie tylko właściwości samego minerału, ale i wprawnej ręki szlifierza. Wiecej informacji w tym również technicznych o diamentach znajdziesz na Wikipedii.
Emalia - technika zdobienia wyrobów jubilerskich, najczęściej złotych lub miedzianych, za pomocą szklistych powłok składających się z mieszaniny sproszkowanych minerałów (piasek, kreda, glina) oraz topników (boraks) z dodatkiem pigmentów, stopionej w temperaturze ok. 800-900°C w specjalnym piecu. Technika ta jest bardzo ciężka, gdyż temperatura topienia emalii jest zbliżona do temperatury topienia metalu, np. złota.
Filigran - technika złotnicza polegająca na zdobieniu lub wykonywaniu całego przedmiotu z cienkich drucików ułożonych w ażurową siatkę. W technice tej używa się drucików złotych i srebrnych. Skręca się je ze sobą (zazwyczaj po dwa), a następnie rozklepuje na płasko, w efekcie czego ich brzeg jest charakterystycznie ząbkowany. Tak przygotowane druciki były układane w ornamenty i przylutowywane bądź przyklejane do podłoża. Służyły także do wykonywania całych przedmiotów, takich jak koszyczki czy pudełka. Technika filigranu często bywała łączona z granulacją. Technika ta była popularna we włoskim złotnictwie renesansowym.
Grawerowanie - rytowanie, wykonywanie wklęsłych lub wypukłych rysunków za pomocą specjalnych rylców lub innych narzędzi a także środków chemicznych.
Inkrustacja - technika zdobienia przedmiotów: sprzętów, mebli, dzieł artystycznych itp., polegająca na wykonywaniu wgłębień w podłożu i wklejaniu w nie odpowiednio przyciętych płytek z różnych materiałów, np. drewna, kości słoniowej, metalu, masy perłowej, kolorowych kamieni, złota itp. Płytki układane są we wzory roślinne lub ornamenty. Technika znana już w starożytności, sporadycznie używana w średniowieczu, rozpowszechniła się w renesansie. Najpierw we Włoszech, a następnie w całej Europie. Rozkwit tej techniki to XVII - XVIII wiek we Francji.
Inkluzja - w praktyce gemmologicznej za inkluzje uważa się każde obce ciało stałe, ciekłe lub gazowe zawarte w masie kryształu, niezależnie od jego pochodzenia. Inkluzją może też być szczelina łupliwości, pęknięcie lub inny naturalny defekt wewnętrzny, zakłócający bieg wiązki światła w kamieniu. Obecność inkluzji, w zależności od kamienia, może być uznawana za zjawisko ujemne (diament) lub dodatnie (kamienie barwne).
Klipsy - jedno z najbardziej rozpowszechnionych zapięć do kolczyków. W klipsach elementem trzymającym kolczyk na uchu jest sprężynująca blaszka lub specjalnie wyprofilowany drut. Zarówno pierwszy jak i drugi element musi być umieszczony na specjalnej stopce, aby mógł prawidłowo działać. W niektórych klipsach zwłaszcza tych w których wykorzystano do zapięcia wspomniany drut, stosuje się dodatkowo sztyft który umieszcza się w uchu. Powoduje to, iż tego typu zapięcie jest bardzo bezpieczne.
Lutowanie - technika łączenia trwałego elementów metalowych.
Naszyjnik - rodzaj biżuterii noszonej na szyi. Najczęściej wytwarzane są z metalu w formie łańcuszka powiązanego z medalionem lub wisiorkiem. Są łączone z kamieniami szlachetnymi, muszelkami, elementami drewnianymi o różnych kształtach i rozmiarach.
Obrączki ślubne - pierścienie w kształcie obręczy, wykonywany najczęściej ze stopu złota. W dniu składania przysięgi małżeńskiej (ślubu) zakładane sobie nawzajem przez małżonków na serdeczny palec.
Pierścionek - rodzaj biżuterii, ozdoba nakładana na palec, w kształcie obręczy. Robiony najczęściej ze szlachetnego metalu, z tzw. oczkiem czyli kamieniem ozdobnym.
Pierścionek zaręczynowy - pierścionek, którym w dniu zaręczyn kandydat na męża obdarowuje swoją wybrankę. Pierścionek zaręczynowy bardzo często ozdobiony jest białym kamieniem szlachetnym, np. diamentem. Noszony na palcu serdecznym, oznacza zgodę kobiety go noszącej, na oświadczyny czyli zapowiada ślub owej właścicielki pierścionka z jego ofiarodawcą.
Platyna - metal szlachetny używany w jubilerstwie. Platyna jest metalem wyjątkowo rzadkim. W związku ze swoją niską reaktywnością platyna używana jest w jubilerstwie, będąc metalem cenniejszym od złota i srebra.
Rod - metal szlachetny używany w jubilerstwie. Najdroższy metal świata. W postaci czystej jest lśniącym, srebrzystoszarym metalem.
Rubin - jeden z najcenniejszych kamieni szlachetnych w jubilerstwie. Czerwona odmiana korundu. Najbardziej poszukiwany odcień rubinów to pigeon blood. Rubiny tego koloru sa wydobywane głównie w Birmie.
Srebro - kolejny metal szlachetny szeroko używany w jubilerstwie. Srebro próby 925 w stopie z miedzią jest używane do produkcji biżuterii, naczyń i sztućców. Używa się go też do produkcji medali.
Szafir - bardzo cenny i poszukiwany kamień jubilerski stosowany przy wyrobie drogiej biżuterii. Występuje w wielu kolorach, jedak dla szerokiej publiczności kojarzy się z kolorem niebieskim.
Szmaragd - nazwę swą zawdzięcza słowie smaragdos - greka, a także smaragdus - łacina. Zielona odmiana berylu. Jest to jeden z najkruchszych kamienie szlachetnych, a co za tym idzie, jened z najtrudniejszych do oprawy (niektórzy jubilerzy twierdzą, że jest kruchszy od szkła). Więcej informacji zanjdziecie na Wikipedi.
Złoto - metal szlachetny najczęściej uzywany w jubilerstwie. Występuje ono w przyrodzie w stanie rodzimym. Jest symbolem bogactwa. Cytując za Wikipedią: (...) Złoto jest ciężkim, miękkim i błyszczącym metalem, będącym najbardziej kowalnym i ciągliwym spośród wszystkich znanych metali. Czyste złoto ma jasnożółty kolor i wyraźny połysk, nie utlenia się w wodzie czy powietrzu. Chemicznie złoto należy do metali przejściowych i pierwiastków grupy 11. Za wyjątkiem helowców (tzw. gazów szlachetnych) złoto jest najmniej reaktywnym pierwiastkiem. Złoto długo przed okresem spisanej historii było drogocennym i poszukiwanym metalem szlachetnym używanym w biciu monet, jubilerstwie, sztuce i zdobieniach.
Złoto jest odporne na poszczególne kwasy, ale roztwarza się w wodzie królewskiej (łac. aqua regia, nazwana tak ze względu na to, że rozpuszcza właśnie złoto – metal kojarzony z władzą królewską). Roztwarza się również w zasadowych roztworachcyjanków, które były używane do wydobywania złota. Złoto rozpuszcza się również w rtęci, tworząc amalgamat. Złoto jest nierozpuszczalne w kwasie azotowym, który roztwarza srebro i inne metale, co przez długi czas było wykorzystywane jako próba na obecność złota (np. w monetach)(...). Więcej możesz znaleźć TUTAJ.